diruendo

Discretiva

diruendo dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
dīruendō	—	—	activa	gerundium	dativo	dīruō (dīruere)
dīruendō	—	—	activa	gerundium	ablativo	dīruō (dīruere)

Forma	Modus flexurae	originis
dīruendō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi dīruendus
dīruendō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi dīruendus
dīruendō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi dīruendus
dīruendō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi dīruendus

API: /diːruˈendoː/

Syllabificatio phonetica: dī·ru·en·dō — morphologica: di-ru-end-o

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Nam omnem laborem in muro crediderat diruendo fore; si aditum armatis in urbem patefecisset, fugam inde caedemque hostium fore, qualis captis urbibus fieri solet; ceterum postquam parte muri arietibus decussa per ipsas ruinas transcenderunt in urbem armati, illud principium velut novi atque integri laboris fuit. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXXII, caput 17, [5] — diruendo
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: diruendo.