dilatet

Discretiva

dilatet dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīlātet	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	dīlātō (dīlātāre)

API: /diːˈlaːtet/

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tet — morphologica: di-lat-et

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Licet itaque nunc conetur reparare quod perdidit, licet agros agris adiciat vicinum vel pretio pellens vel iniuria, licet in provinciarum spatium rura dilatet et possessionem vocet per sua longam peregrinationem, nulla nos finium propagatio eo reducet unde discessimus. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1]^[2]

saec. XII.

Proinde curandum illi, id est animae, ut primitus sapienter se dilatet, in ultimo autem timide cum verecundia se constringat, et inter haec fortitudine se cum decore intellectus et consilii exornet, atque etiam scientia et pietate, ut supra dictum est, se communiat. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[3]^[2]

saec. XVI.

Et ita deinceps per aliorum terminorum obiectum veluti manuductus, sive huius sive alius cuiuscumque memoratae orationis terminis, sive hoc sive quodcumque aliud subiectum deducendo, dilatet inventionis cursum. —De lampade combinatoria Iordani Bruni ^[4]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis): Tomus / Liber 14. 90, versus [39] — dilatet
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 Vicicitatio: dilatet.
↑ ^3.0 ^3.1 Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Pars prima. Visio quarta, XXII — dilatet
↑ ^4.0 ^4.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De lampade combinatoria. (Universitas Turicensis): Liber II. Cap. II. [II. Membrum ] — dilatet