dilatatur

Discretiva

dilatatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīlātātur	tertia singularis	praesens	passiva	indicativus	dīlātō (dīlātāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːlaːˈtaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·tur — morphologica: di-lat-atur

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

C. Plinius Secundus 23-79

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sed ea, quae ἀλωπεκία nominatur, sub qualibet figura dilatatur. Est et in capillo et in barba. —De Medicina Celsi

class.

• Numquid ergo hoc verius est dicere, multa ex omni parte terrarum et assidua ferri corpuscula? Quae cum coacervata sunt, deinde extenuari sole coeperunt, quia omne quod in angusto dilatatur, spatium maius desiderat, ventus existit. —Naturales quaestiones Senecae

saec. I.

• nec aliud laxius dilatatur aut numerosius dividitur, utpote cuius unciae in septingenas quinquagenas pluresque bratteas quaternum utroque digitorum spargantur. crassissimae ex iis Praenestinae vocantur, etiamnum retinente nomen Fortunae inaurato fidelissime ibi simulacro. —Naturalis historia Plinii

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Odoratus enim in omnibus dilatatur illa trahendo quatenus sciat quae et qualia ea sint. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis

Latinitas nova

saec. XVI.

• Hinc crescente luce attenuatur, quae illa se contrahente dilatatur: eademque totum circumplectente corpus fugit. —De umbris idearum Iordani Bruni