Jump to content

dilatans

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /diːˈlaːtaːns/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·lā·tāns — morphologica: di-lat-ans

Notatio

[+/-]
Latine: dīlātō (dīlātāre)

Participium

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīlātāns
praesens activa participium dīlātō (dīlātāre)

Declinatio

[+/-]
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. dīlātāns dīlātāns dīlātāns nom. dīlātantēs dīlātantēs dīlātantia
gen. dīlātantis dīlātantis dīlātantis gen. dīlātantium dīlātantium dīlātantium
dat. dīlātantī dīlātantī dīlātantī dat. dīlātantibus dīlātantibus dīlātantibus
acc. dīlātantem dīlātantem dīlātāns acc. dīlātantēs
dīlātantīs
dīlātantēs
dīlātantīs
dīlātantia
abl. dīlātante
dīlātantī
dīlātante
dīlātantī
dīlātante
dīlātantī
abl. dīlātantibus dīlātantibus dīlātantibus
voc. dīlātāns dīlātāns dīlātāns voc. dīlātantēs dīlātantēs dīlātantia

Translationes

[+/-]
Participiumdilatare ▼
Participiumcollabi ▲

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79 Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • texere a medio incipit, circinato orbe subtemina adnectens, maculasque paribus semper intervallis, sed subinde crescentibus ex angusto dilatans indissolubili nodo inplicat. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Latinitas mediaevalis

[+/-]

saec. XII.

  • Fides autem cum sanctitate ea quae in infidelitate diiudicanda sunt diiudicat, seque velociter dilatans, credentes cito imbuit, cum auditus illorum omnes tumultus perversarum cogitationum deserens, lubricas etiam voluptates interius evertit. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 28, [81] — dilatans
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: dilatans.
  3. 3.0 3.1 Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Pars prima. Visio secunda, XVIII — dilatans