dilatabat

Discretiva

dilatabat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīlātābat	tertia singularis	imperfectum	activa	indicativus	dīlātō (dīlātāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːlaːˈtaːbat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·bat — morphologica: di-lat-abat

Loci

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Sed sub eadem pelle purissimus aether erat sub se nullam pellem habens; in quo etiam globum quemdam candentis ignis plurimae magnitudinis cernebam, super se duas faculas sursum apparenter positas habentem ipsumque globum ne modum cursus sui excederet continentes et in eodem aethere multae et clarae spherae ubique positae fuerant; in quas idem globus interdum se aliquantulum evacuans claritatem suam emisit, et ita sub praefatum rubeum igneumque globum recurrens, et ab eo flammas suas restaurans: iterum illas in easdem sphaeras efflavit. Sed et ab ipso aethere quidam flatus cum suis turbinibus erumpebat; qui se in praefatum instrumentum ubique dilatabat. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis