dicis

E Victionario

Discretiva

dicis dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

dicis[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dicis casus genitivus singularis substantivi dix
Appellatio[+/-]
API: /ˈdi.kis/(classice)
Syllabificatio phonetica: di·cis — morphologica: dic-is
Dictiones collatae[+/-]
Composita

dīcis[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīcis secunda singularis praesens activa indicativus dīcō (dīcere)
Appellatio[+/-]
API: /ˈdiːkis/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·cis — morphologica: dic-is

Loci[+/-]

Marcus Terentius Varro
-116…-27
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Hinc iudicare, quod tunc ius dicatur; hinc iudex, quod ius dicat accepta potestate; hinc dedicat, id est quibusdam verbis dicendo finit: sic, enim aedis sacra a magistratu pontifice praeeunte, dicendo dedicatur. Hinc, ab dicendo, indicium; hinc illa: indicit bellum, indixit funus, prodixit diem, addixit iudicium; hinc appellatum dictum in mimo, ac dictiosus; hinc in manipulis castrensibus dicta ab ducibus; hinc dictata in ludo; hinc dictator magister populi, quod is a consule debet dici; hinc antiqua illa addici numo et dicis causa et addictus. —De lingua Latina Varronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber sextus, IX. p. 95 — dicis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dicis.