dicatura

E Victionario

Discretiva

dicatura dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

dicātūra[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dicātūra casus nominativus singularis · genus femininum participii dicātūrus
dicātūra casus vocativus singularis · genus femininum participii dicātūrus
dicātūra casus nominativus pluralis · genus neutrum participii dicātūrus
dicātūra casus accusativus pluralis · genus neutrum participii dicātūrus
dicātūra casus vocativus pluralis · genus neutrum participii dicātūrus
Appellatio[+/-]
API: /dikaːˈtuːra/(classice)
Syllabificatio phonetica: di·cā·tū·ra — morphologica: dicat-ur-a

dicātūrā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dicātūrā casus ablativus singularis · genus femininum participii dicātūrus
Appellatio[+/-]
API: /dikaːˈtuːraː/(classice)
Syllabificatio phonetica: di·cā·tū·rā — morphologica: dicat-ur-a

Usus[+/-]

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

  • Non enim inter tantas occupationes, quibus nunc distinetur, consultum duco, curas ejus a rebus seriis ad hasce leviores avocare: praesertim cum post gravitatem sceptri relictam credi omnino velit fore, ut totam sese studiis sit dicatura. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Tomus 5, Johannis Schefferi et Nicolai Heinsii epistolae. Mutuae. (→ ad Universitatem Turicensem): Epistola DCXIV. Nic. Heinsius Henrico Valesio. Lutetiam.