dicabantur

Discretiva

dicabantur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dicābantur	tertia pluralis	imperfectum	passiva	indicativus	dicō (dicāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /dikaːˈbantur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: di·cā·ban·tur — morphologica: dic-abantur

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Togatae effigies antiquitus ita dicabantur. placuere et nudae tenentes hastam ab epheborum e gymnasiis exemplaribus; quas Achilleas vocant. Graeca res nihil velare, at contra Romana ac militaris thoraces addere. Caesar quidem dictator loricatam sibi dicari in foro suo passus est. nam Lupercorum habitu tam noviciae sunt quam quae nuper prodiere paenulis induate. Mancinus eo habitu sibi statuit, quo deditus fuerat. —Naturalis historia Plinii