derides

Discretiva

derides dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Francogallice: dérides, déridés

Formae affines

Latine

dērīdēs

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dērīdēs	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	dērīdeō (dērīdēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈriːdeːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·rī·dēs — morphologica: de-rid-es

Anglice

derides

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
derides	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	deride

Appellatio pronuntiatusque

API: /dɪˈɹaɪdz/

(Britannice)

Syllabificatio phonetica: de·rides — morphologica: deride-s

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

Marcus Valerius Martialis 40-103

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (58/59 p.C.n.)

• ‘Quid ergo’ inquis ‘me derides, cum eundem apud te locum habeant quem apud me?’ Vis scire quam non eundem habeant locum? mihi divitiae si effluxerint, nihil auferent nisi semet ipsas, tu stupebis et videberis tibi sine te relictus, si illae a te recesserint; apud me divitiae aliquem locum habent, apud te summum; ad postremum divitiae meae sunt, tu divitiarum es. —De vita beata Senecae

saec. I.

• Videris mihi, Agamemnon, dicere: ‘Quid iste argutat molestus?’ Quia tu, qui potes loquere, non loquis. Non es nostrae fasciae, et ideo pauperorum verba derides. Scimus te prae litteras fatuum esse. Quid ergo est? Aliqua die te persuadeam, ut ad villam venias et videas casulas nostras. —Satyricon T. Petronii Arbitri

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• Si quando leporem mittis mihi, Gellia, dicis:

‘Formosus septem, Marce, diebus eris.’

Si non derides, si verum, lux mea, narras,

Edisti numquam, Gellia, tu leporem. —Epigrammata M. Valerii Martialis