demonstrabuntur

Discretiva

demonstrabuntur dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dēmōnstrābuntur	tertia pluralis	futurum	passiva	indicativus	dēmōnstrō (dēmōnstrāre)

API: /deːmoːns.traːˈbun.tur/

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·bun·tur — morphologica: de-monstr-abuntur

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (ca. 85 a.C.n. / 669 a.u.)

Hoc autem loco caput illud erit accusatoris, si demonstrare poterit alii nemini causam fuisse faciendi; secundarium, si tantam aut tam idoneam nemini. Sin fuisse aliis quoque causa faciendi videbitur, aut potestas defuisse aliis demonstranda est aut facultas aut voluntas. Potestas, si aut nescisse aut non adfuisse aut conficere aliquid non potuisse dicentur. Facultas, si ratio, adiutores, adiumenta ceteraque quae ad rem pertinebunt defuisse alicui  demonstrabuntur . Voluntas, si animus a talibus factis vacuus et integer esse dicetur. —De inventione Ciceronis ^[1]^[2]

saec. XIX.

De principio autem, quod est secundum formam, utrum sit unum an multa, et quod vel quae sint, exquisite definire est munus primae philosophiae. Quare in illud tempus reiiciatur. De naturalibus autem et interitui obnoxiis formis in iis dicemus quae posterius  demonstrabuntur . Quod igitur sint principia, et quae, et quot numero sint, sic a nobis definitum esto. Rursus autem alio facto initio dicamus. —Aristotelis Physica Bussemakeri ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - De inventione. (The Latin Library): Liber secundus. VII. [24] — demonstrabuntur
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: demonstrabuntur.
↑ ^3.0 ^3.1 Ulco Cats Bussemaker, Aristotelis Physica. Aristotelis Naturalis Auscultatio Libri VIII, Firmin Didot, Paris 1854. (Universitas Turicensis): Liber I, capitulum IX, [5] — demonstrabuntur