Jump to content

defensuros

E Victionario

Discretiva

defensuros dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dēfēnsūrōs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii dēfēnsūrus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /deːfeːnˈsuːroːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·fēn·sū·rōs — morphologica: de-fens-ur-os

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius
-58...+17
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (49 a.C.n. / 705 a.u.)

  • Cohortarer vos, quo animo fortiore essetis, nisi vos fortiores cognossem quam quemquam virum. Et tamen eiusmodi spero negotia esse, ut et vos istic commodissime sperem esse et me aliquando cum similibus nostri rem publicam defensuros. Tu primum valetudinem tuam velim cures; deinde, si tibi videbitur, villis iis utare, quae longissime aberunt a militibus. Fundo Arpinati bene poteris uti cum familia urbana, si annona carior fuerit. —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1][2]

class.  (anno 339–340 u.c.)

  • Simul Aequos triennio ante accepta clades prohibuit Bolanis, suae gentis populo, praesidium ferre. Excursiones inde in confinem agrum Labicanum factae erant novisque colonis bellum inlatum. Quam noxam cum se consensu omnium Aequorum defensuros sperassent, deserti ab suis, ne memorabili quidem bello, per obsidionem levemque unam pugnam et oppidum et fines amisere. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Familiares. (The Latin Library): Liber quartus decimus. Ep. 7 [3] — defensuros
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: defensuros.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber IV, caput 49, [5] — defensuros