defendendo

Discretiva

defendendo dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
dēfendendō	—	—	activa	gerundium	dativo	dēfendō (dēfendere)
dēfendendō	—	—	activa	gerundium	ablativo	dēfendō (dēfendere)

Forma	Modus flexurae	originis
dēfendendō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi dēfendendus
dēfendendō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi dēfendendus
dēfendendō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi dēfendendus
dēfendendō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi dēfendendus

API: /deːfenˈden.doː/

Syllabificatio phonetica: dē·fen·den·dō — morphologica: de-fend-end-o

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (56 a.C.n. / 698 a.u.)

Quod mihi odium cum P. Clodio fuit, nisi quod perniciosum patriae civem fore putabam, qui turpissima libidine incensus duas res sanctissimas, religionem et pudicitiam, uno scelere violasset? Num est igitur dubium ex iis rebus, quas is egit agitque cotidie, quin ego in illo oppugnando rei publicae plus quam otio meo, non nulli in eodem defendendo suo plus otio quam communi prospexerint? —De provinciis consularibus in senatu oratio Ciceronis ^[1]^[2]

class. (anno 305 u.c.)

Cum diem Appio Verginius dixisset et Appius stipatus patriciis iuvenibus in forum descendisset, redintegrata extemplo est omnibus memoria foedissimae potestatis, cum ipsum satellitesque eius vidissent. Tum Verginius “Oratio” inquit, “rebus dubiis inventa est; itaque neque ego accusando apud vos eum tempus teram a cuius crudelitate vosmet ipsi armis vindicastis, nec istum ad cetera scelera impudentiam in defendendo se adicere patiar.” —Ab urbe condita Titi Livii ^[3]^[2]

saec. I. (ca. 90–96 p.C.n.)

Refutatio cum sit in negando redarguendo defendendo elevando, ridicule negavit Manius Curius; nam cum eius accusator in sipario omnibus locis aut nudum eum in nervo aut ab amicis redemptum ex alea pinxisset, «ergo ego» inquit «numquam vici». —Institutio oratoria Quintiliani ^[4]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - De provinciis consularibus in senatu oratio. (The Latin Library): X. [24] — defendendo
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 Vicicitatio: defendendo.
↑ ^3.0 ^3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber III, caput 56, [3] — defendendo
↑ ^4.0 ^4.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber sextus, III. De risu, unde concilietur, ubi habeat locum. [72] — defendendo