Discretiva
|
curaveris dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| cūrāveris
|
secunda singularis
|
perfectum
|
activa
|
coniunctivus
|
cūrō (cūrāre)
|
| cūrāveris
|
secunda singularis
|
futurum exactum
|
activa
|
indicativus
|
cūrō (cūrāre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: cū·rā·ve·ris — morphologica: curav-eris
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Franciscus Petrarca
1304-1374
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas humanistica
saec. XIV. (1354-1367 p.C.n.)
- Gaudium: Certe nunc saltem insolita forma est.
- Ratio: In hac ut in aliis multis optanda mediocritas. Sin hac tali forma nec tibi placueris nec nisi qua decet aliis placere curaveris ususque fueris caste, sobrie, modeste, non exigua tue laudis accessio est futura. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [1][2]
Fontes
