curare

Discretiva

curare dictio est in variis linguis:

• Anglice: curare
• Batave: curare
• Dacoromane: curare
• Hispanice: curare
• Italice: curare
• Lusitane: curare
• Suecice: curare

Dictiones similes

• Germanice: Curare

Formae affines

Latine

cūrāre

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cūrāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	cūrō (cūrāre)
cūrāre	—	praesens	activa	infinitivus	cūrō

Appellatio

API: /kuːˈraːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cū·rā·re — morphologica: cur-are

Dacoromane

curare

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
curare	—	praesens	activa	infinitivus	cura substantiv.

Appellatio

API: /kuˈrare/

Syllabificatio phonetica: cu·ra·re — morphologica: cur-are

Hispanice

curare

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
curare	prima singularis	futurum	activa	coniunctivus	curar †
curare	tertia singularis	futurum	activa	coniunctivus	curar †

Appellatio

API: [kuˈɾaɾe]

Syllabificatio phonetica: cu·ra·re — morphologica: cur-are

Loci

M. Porcius Cato -234…-149

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• Ubi ea cognita aequo animo sint, quae reliqua opera sint curare uti perficiantur: rationes putare argentariam, frumentariam, pabuli causa quae parata sunt; rationem vinariam, oleariam, quid venierit, quid exactum siet, quid reliquum siet, quid siet quod veneat: quae satis accipiunda sint, satis accipiantur: reliqua quae sint uti conpareant. —De agri cultura M. Porci Catonis

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Vellem tam domestica ferre possem quam ista contemnere. Putas autem me voluisse aliquid quod perfectum non sit? Non licet scilicet sententiam suam. Sed tamen quae tum acta sunt non possum non probare et tamen non curare pulchre possum, sicuti facio. Sed nimium multa de nugis. —Epistolae ad Atticum Ciceronis

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Gangrenam vero, si nondum plane tenet, sed adhuc incipit, curare non difficillimum est, utique in corpore iuvenili; et magis etiam si musculi integri sunt, si nervi vel laesi non sunt vel leviter adfecti sunt, neque ullus magnus articulus nudatus est, aut carnis in eo loco paulum est, ideoque non multum, quod putresceret, fuit, consistitque eo loco vitium; quod maxime fieri in digito potest. —De Medicina Celsi

saec. I.

• Ergo Vergiliarum occasu primo statim conveniet aperire alvos, et depurgare quidquid immundi est, diligentiaque curare; quoniam per tempora hiemis non expedit movere aut patefacere vasa. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

Latinitas postclassica

saec. II.

• Hominem ab stirpe ipsa neque absolute malum nec bonum nasci, sed ad utrumque proclive ingenium eius esse; habere semina quidem quaedam utrarumque rerum cum nascendi origine copulata, quae educationis disciplina in partem alteram debeant emicare; doctoresque puerorum nihil antiquius curare oportet quam ut amatores virtutum velint esse, moribus, institutis eos ad id prorsus inbuere, ut regere et regi discant magistra iustitia. —De Platone et eius dogmate Apulei

saec. V.

• utimur etiam exercitioribus pessariis, ita ut succo aliquo predictarum herbarum inmisceatur spongie combuste pulvis sic factus: spongiam novam pice liquida madefacis et in cacabo novo mittis, ubi tam diu sit donec arescat, ut pulvis inde fiat, de quo coclear plenum predictis succis admisces aut cum albumine ovi pistas. set si putredo fuerit consecuta, trociscis illis quibus dissinterici curantur et has curare possumus, dummodo ea que periclitatur evadat. —Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstant Caelii Aureliani