culmum

Discretiva

culmum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
culmum	casus accusativus singularis	substantivi culmus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkul.mum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cul·mum — morphologica: culm-um

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n.)

• Quae primitus cum oriuntur neque plane apparent, qua sub latent herba, ea vocatur vagina, ut in qua latet conditum gladium. Illut autem summa in spica iam matura, quod est minus quam granum, vocatur frit; quod in infima spica ad culmum stramenti summum item minus quam granum est, appellatur urru. —De agricultura Varronis

saec. I.

• Sunt autem metendi genera complura. Multi falcibus veruculatis atque iis vel rostratis vel denticulatis medium culmum secant; multi mergis, alii pectinibus spicam ipsam legunt, idque in rara segete facillimum in densa difficillimum est. Quod si falcibus seges cum parte culmi demessa sit, protinus in acervum vel in nubilarium congeritur, et subinde opportunis solibus torrefacta proteritur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• est et alia distinctio: in denso aut cretoso aut uliginoso tritici aut siliginis modios VI, in soluta terra et sicca et laeta IIII. macie enim solum, nisi rarum culmum habeat, spicam minutam facit et inanem; pinguia arva ex uno semine fruticem numerosum fundunt densamque segetem ex raro semine emittunt. —Naturalis historia Plinii

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Stipulae sunt foliae seu vaginae, quibus culmus ambitur atque fulcitur ne pondere frugis curvetur, quae ambiunt culmum: et dicta stipula quasi usta, et quasi ustipula. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis