Jump to content

culmorum

E Victionario

Discretiva

culmorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
culmōrum casus genitivus pluralis substantivi culmus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /kulˈmoːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: cul·mō·rum — morphologica: culm-orum

Loci

[+/-]
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • quicquid deinde rimarum est aut foraminum luto et fimo bubulo mixtis inlinemus extrinsecus, nec nisi aditus quibus commeent relinquemus. et quamvis porticu protecta vasa nihilo minus congestu culmorum et frondium supertegemus, quantumque res patietur a frigore et tempestatibus muniemus. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber nonus. Caput XIV. [14]  — culmorum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: culmorum.