Jump to content

crevere

E Victionario

Discretiva

crevere dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
crēvēre tertia pluralis perfectum activa indicativus crēscō (crēscere)
crēvēre tertia pluralis perfectum activa indicativus cernō (cernere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /kreːˈweːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: crē·vē·re — morphologica: crev-ere

Formae aliae

[+/-]

Loci

[+/-]
Lucius Annaeus Seneca -3/+65 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Omnes, quos vecors animus supra cogitationes extollit humanas, altum quiddam et sublime spirare se credunt; ceterum nil solidi subest, sed in ruinam prona sunt quae sine fundamentis crevere. —De Ira Senecae [1][2]

saec. I.

  • cibis quo longiores tenuioresque, eo gratiores, et ob id salubriores quae pendendo crevere, minimumque seminis tales habent, duritia eius in cibis gratiam terminante. eas, quae semini serventur, ante hiemem praecidi non est mos, postea fumo siccantur condendis hortensiorum seminibus, rusticae supellectili. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - De ira, libri III. (The Latin Library):  Tomus / Liber 1. XX., versus 2 — crevere
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: crevere.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undevicesimus, cap. 24, [73] — crevere