Jump to content

crescere

E Victionario

Discretiva

crescere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
crēscere
praesens activa infinitivus crēscō

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈkreːs.ke.re/(classice)
Syllabificatio phonetica: crēs·ce·re morphologica: cresc-ere

Loci

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • haec dicuntur inconstantissime. cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat infinito tempore aetatis voluptatem fieri maiorem quam finito atque modico. qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; negat enim summo bono afferre incrementum diem. qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem  crescere  longinquitate? —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1]

Vide etiam: crescere (Vicicitatio)

Fontes

  1. Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber secundus. XXVII. [88] crescere