crescere

Discretiva

crescere dictio est in variis linguis:

• Italice: crescere

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
crēscere	—	praesens	activa	infinitivus	crēscō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkreːs.ke.re/

(classice)

Syllabificatio phonetica: crēs·ce·re — morphologica: cresc-ere

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• haec dicuntur inconstantissime. cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat infinito tempore aetatis voluptatem fieri maiorem quam finito atque modico. qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; negat enim summo bono afferre incrementum diem. qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem  crescere  longinquitate? —De finibus bonorum et malorum Ciceronis

Vide etiam:  → crescere (Vicicitatio)