crescendum

Discretiva

crescendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
crēscendum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	crēscō (crēscere)

Forma	Modus flexurae	originis
crēscendum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi crēscendus
crēscendum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi crēscendus
crēscendum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi crēscendus
crēscendum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi crēscendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /kreːsˈkendum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: crēs·cen·dum — morphologica: cresc-end-um

Loci

Marcus Terentius Varro -47…-45

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Fici enim semen naturale intus in ea fico, quam edimus, quae sunt minuta grana; e quibus parvis quod enasci coliculi vix queunt — omnia enim minuta et arida ad crescendum tarda, ea quae laxiora, et fecundiora, ut femina quam mas et pro portione in virgultis item; itaque ficus, malus punica et vitis propter femineam mollitiam ad crescendum prona, contra palma et cupressus et olea in crescendo tarda: in hoc enim umidiora quam aridiora — quare ex terra potius in seminariis surculos de ficeto quam grana de fico expedit obruere, praeter si aliter nequeas, ut siquando quis trans mare semina mittere aut inde petere vult. —De agricultura Varronis

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Sicut enim aer omnes creaturas ad crescendum confortat, et ut umbilicus cum carnalibus fistulis in auxilium ciborum surgit, sic anima omnia opera hominis viribus suis pertransit, continet et perficit. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis