Discretiva
|
convenissem dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| convēnissem
|
prima singularis
|
plusquam perfectum
|
activa
|
coniunctivus
|
conveniō (convenīre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: con·vē·nis·sem — morphologica: con-ven-issem
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (51 a.C.n. / 703 a.u.)
- Idem ego; cum L. Clodium Corcyrae convenissem , hominem ita tibi coniunctum, ut mihi, cum illo cum loquerer, tecum loqui viderer, dixi ei me ita facturum esse, ut in eam partem, quam Phania rogasset, primum venirem; tunc ille, mihi cum gratias egisset, magno opere a me petivit, ut Laodiceam protinus irem; te in prima provincia velle esse, ut quam primum decederes; —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1][2]
Fontes
