convenio

Latine

Appellatio

API: /konˈwenioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·ve·ni·ō — morphologica: con-ven-io

Notatio

← con- + veniō

Verbum temporale

conven|iō, -īre, convēnī, conventum

1. √ (Intrans.) simul venīre; convenire de loco seu spatio simpliciter usurpatur, diciturque de duobus pluribusve personis aut rebus, quae in unum eumdemque locum coeunt vel in uno eodemque loco accidunt.
2. (Trans.) aliquem invenīre, vīsitāre.

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
conven-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	conveniō	conveniam		conveniēbam	convenīrem	conveniam
II. sing.	convenīs	conveniās	convenī!	conveniēbās	convenīrēs	conveniēs	convenītō!
III. sing.	convenit	conveniat		conveniēbat	convenīret	conveniet	convenītō!
I. plur.	convenīmus	conveniāmus		conveniēbāmus	convenīrēmus	conveniēmus
II. plur.	convenītis	conveniātis	convenīte!	conveniēbātis	convenīrētis	conveniētis	convenītōte!
III. plur.	conveniunt	conveniant		conveniēbant	convenīrent	convenient	conveniuntō!­
Thema	Vox passiva
conven-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	convenior	conveniar		conveniēbar	convenīrer	conveniar
II. sing.	convenīris	conveniāris	convenīre!	conveniēbāris	convenīrēris	conveniēris	convenītor!
III. sing.	convenītur	conveniātur		conveniēbātur	convenīrētur	conveniētur	convenītor!
I. plur.	convenīmur	conveniāmur		conveniēbāmur	convenīrēmur	conveniēmur
II. plur.	convenīminī	conveniāminī	convenīminī!	conveniēbāminī	convenīrēminī	conveniēminī	—
III. plur.	conveniuntur	conveniantur		conveniēbantur	convenīrentur	convenientur	conveniuntor!

Thema	Vox activa
convēn-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	convēnī	convēnerim	convēneram	convēnissem	convēnerō
II. sing.	convēnistī	convēneris	convēnerās	convēnissēs	convēneris
III. sing.	convēnit	convēnerit	convēnerat	convēnisset	convēnerit
I. plur.	convēnimus	convēnerimus	convēnerāmus	convēnissēmus	convēnerimus
II. plur.	convēnistis	convēneritis	convēnerātis	convēnissētis	convēneritis
III. plur.	convēnērunt	convēnerint	convēnerant	convēnissent	convēnerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	convenīre	convēnisse	conventūrum, -am, -um esse	conveniēns		conventūrus, -a, -um­
Vox passiva	convenīrī	conventum, -am, -um esse	conventum īrī		conventus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
conveniendī		conveniendus, -a, -um			conventum	conventū

Dictiones collatae

• adinveniō, adinvenīre
• adveniō, advenīre
• anteveniō, antevenīre
• circumveniō, circumvenīre
• contrāveniō, contrāvenīre
• inveniō, invenīre
• dēveniō, dēvenīre
• disconveniō, disconvenīre
• ēveniō, ēvenīre
• interveniō, intervenīre
• obveniō, obvenīre
• perveniō, pervenīre
• praeveniō, praevenīre
• prōveniō, prōvenīre
• reveniō, revenīre
• subveniō, subvenīre
• superveniō, supervenīre
• trānsveniō, trānsvenīre
• veniō, venīre

Dictiones derivatae

• convena
• convenae (plur.)
• conveniēns, convenienter (adverbium)
• convenientia
• conventīcius
• conventiō
• conventō, conventāre
• conventum
• conventus, conventūs

Translationes

Simul venire, in unum locum coire

• Anglice: convene (en), assemble (en), meet (en) together

• Germanice: zusammenkommen (de), zusammentreffen (de)

Aliquem invenire, visitare

• Anglice: meet (en), visit (en)

• Germanice: aufsuchen (de), treffen (de), besuchen (de)