contrahere

Discretiva

contrahere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
contrahere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	contrahō
contrahere	—	praesens	activa	infinitivus	contrahō

Appellatio

API: /konˈtra.here/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·tra·he·re — morphologica: con-trah-ere

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

Quintus Curtius Rufus ca. 50

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

P. Cornelius Tacitus 55-117

Apuleius ca. 125-170

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

class.

I

I

I

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Nec vero universo generi hominum solum sed etiam singulis a dis inmortalibus consuli et provideri solet. Licet enim contrahere universitatem generis humani eamque gradatim ad pauciores postremo deducere ad singulos. —De natura deorum Ciceronis

class.

• Statum quoque civitatis ea victoria movit, ut iam inde haud secus quam in pace res inter se contrahere vendendo, emendo, mutuum dando argentum creditumque solvendo auderent. —Ab urbe condita Titi Livii

class.

• Sive spatiatur et se utitur suo iure, sive precarios habet excessus cogiturque vela contrahere, sive otiosa mutaque est et in angusto circumsaepta, sive adaperta, in quocumque habitu est, proficit. —De tranquilitate animi Senecae

saec. I.

• Parum autem diligentis existimo esse agricolas, apud quos minores singulae pecudes tricenis diebus minus quam singulas itemque maiores denas vehes stercoris efficiunt totidemque singuli homines, qui non solum ea purgamenta, quae ipsi corporibus edunt, sed et quae colluvies cohortis et aedificii cotidie gignit, contrahere et congerere possunt. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

saec. I.

• resolvitur resina ad vulnerum usus et malagmata oleo, in potiones amygdalis amaris. natura in medendo contrahere vulnera, purgare, discutere collectiones. —Naturalis historia Plinii

saec. I.

• Rex unus tanti mali patiens circumire milites, contrahere dispersos, adlevare prostratos, ostendere procul evolutum ex tuguriis fumum hortarique, ut proxima quaeque suffugia occuparent. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi

saec. I.

• Nisi forte imperatorem quis idoneum credit in proeliis quidem strenuum et fortem et omnium, quae pugna poscit, artificem, sed neque delectus agere nec copias contrahere atque instruere nec prospicere commeatus nec locum capere castris scientem; prius est enim certe parare bella quam gerere. —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 116 p.Ch.n.)

• et postquam castello aut coniunctis tumulis non degrediebantur, obsidium coepit per praesidia quae opportune iam muniebat; dein fossam loricamque contexens quattuor milia passuum ambitu amplexus est; tum paulatim ut aquam pabulumque eriperet contrahere claustra artaque circumdare; et struebatur agger unde saxa hastae ignes propinquum iam in hostem iacerentur. —Annales P. Cornelii Taciti

saec. II.

• nec tamen esse quemquam de suo numero tam perditae mentis vel immo destinatae mortis, qui, non sibi quoque seorsum iubente domina, temerarium atque sacrilegum audeat ministerium subire noxamque letalem contrahere; —Metamorphoseon libri XI Apulei

Latinitas nova

saec. XVI.

• Intellectus primus lucis amphitrites: ita lucem suam effundit ab intimis ad externa, et ab extraemis attrahit: ut quidlibet ab ipso pro capacitate possit omnia contrahere, et quae libet ad ipsum pro facultate per ipsius luminis viam tendere. —De umbris idearum Iordani Bruni