Discretiva
|
continuissent dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| continuissent
|
tertia pluralis
|
plusquam perfectum
|
activa
|
coniunctivus
|
contineō (continēre)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: con·ti·nu·is·sent — morphologica: con-tinu-issent
|
|
Titus Livius
-58…+17
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (anno 409–411 u.c.)
- Samnitium exercitus, velut haud ulla mora pugnae futura esset, aciem instruit; deinde, postquam nemo obvius ibat, infestis signis ad castra hostium succedit. Ibi ut militem in vallo vidit missique ab omni parte exploratum quam in exiguum orbem contracta castra essent — paucitatem inde hostium colligentes — rettulerunt, fremere omnis acies complendas esse fossas scindendumque vallum et in castra inrumpendum; transactumque ea temeritate bellum foret, ni duces continuissent impetum militum. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]
Fontes
