Jump to content

continuisse

E Victionario

Discretiva

continuisse dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
continuisse
perfectum activa infinitivus contineō (continēre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /kon.ti.nuˈis.se/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·ti·nu·is·se — morphologica: continu-isse

Loci

[+/-]
Titus Livius
-58…+17
P. Ovidius Naso
-42…+18
Aulus Cornelius Celsus
ca. -25…+50
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
antiq. class.class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Castra extra urbem in ipso litore habebat Bostar ut aditum ea parte intercluderet Romanis. Ibi eum in secretum abductum, velut ignorantem, monet quo statu sit res: metum continuisse ad eam diem Hispanorum animos, quia procul Romani abessent; nunc cis Hiberum castra Romana esse, arcem tutam perfugiumque novas volentibus res; itaque quos metus non teneat beneficio et gratia devinciendos esse. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

  • tene, sacer vates, flammae rapuere rogales
pectoribus pasci nec timuere tuis?
aurea sanctorum potuissent templa deorum
urere, quae tantum sustinuere nefas!
avertit vultus, Erycis quae possidet arces;
sunt quoque, qui lacrimas continuisse negant. —Amores Ovidii Nasonis [3][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Haec pertinent ad universum: nunc ad ea loca, quae praeposui, veniam. Si ex gingivis exit, portulacam manducasse satis est; si ex ore, continuisse eo merum vinum; si parum id proficit, acetum. Si inter haec quoque graviter erumpit, quia consumere hominem potest, commodissimum est impetum eius admota occipitio cucurbitula, sic ut cutis quoque incidatur, avertere: si id mulieri, cui menstrua non feruntur, evenit, eandem cucurbitulam incisis inguinibus eius admovere. —De Medicina Celsi [4][2]

class.  (43 p.C.n.)

  • Quid cessas? Conqueramur, atque adeo ipse hanc litem meam faciam: ‘iniquissima omnium iudicio Fortuna, adhuc videbaris sinu eum hominem continuisse, qui munere tuo tantam venerationem receperat, ut, quod raro ulli contigit, felicitas eius effugeret invidiam: ecce eum dolorem illi, quem salvo Caesare accipere maximum poterat, impressisti, et cum bene illum undeque circuisses, intellexisti hac parte tantummodo patere ictibus tuis.’ —De consolatione ad Polybium Senecae [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXII, caput 22, [11] — continuisse
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: continuisse.
  3. 3.0 3.1 Publius Ovidius Naso - Amores (versio II, ca. 5). (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, 9, versus 46 — continuisse
  4. 4.0 4.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quartus, XI. De sanguinis sputo. [5] — continuisse
  5. 5.0 5.1 Lucius Annaeus Seneca - De consolatione ad Polybium. (The Latin Library):  II., versus 2 — continuisse