Jump to content

cono

E Victionario

Discretiva

cono dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

[+/-]

Formae affines

[+/-]

cōnō

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
cōnō casus dativus singularis substantivi cōnus
cōnō casus ablativus singularis substantivi cōnus
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈkoːnoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cō·nō — morphologica: con-o

cono

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
cono casus accusativus singularis substantivi cona
cono casus instrumentalis singularis substantivi cona
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈt͡soːno/
Syllabificatio phonetica: co·no — morphologica: con-o

Loci

[+/-]
P. Ovidius Naso -42…+18 Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (ca. 2-8)

  • inde (fide maius) glaebae coepere moveri,
primaque de sulcis acies adparuit hastae,
tegmina mox capitum picto nutantia cono,
mox umeri pectusque onerataque bracchia telis
exsistunt, crescitque seges clipeata virorum:
sic, ubi tolluntur festis aulaea theatris,
surgere signa solent primumque ostendere vultus,
cetera paulatim, placidoque educta tenore
tota patent imoque pedes in margine ponunt. —Metamorphoses Ovidii Nasonis [1][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Hinc umbra quam lunae corpus lucidum produceret de terra in partem oppositam (posito quod sol absit ab hemisphaerio inferiori) haberet pro cono certam terrae marginem: basis vero eius extra terram quasi in infinitum crescens non esset determinabilis. —De umbris idearum Iordani Bruni [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, Cadmus, versus 108 — cono
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: cono.
  3. 3.0 3.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De umbris idearum. (Universitas Turicensis): Intentio XXVI.. E — cono