commutarint
Discretiva
|
commutarint dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| commūtārint | tertia pluralis | perfectum | activa | coniunctivus | commūtō (commūtāre) |
| commūtārint | tertia pluralis | futurum exactum | activa | indicativus | commūtō (commūtāre) |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /kommuːˈtaːrint/ (classice) - Syllabificatio phonetica: com·mū·tā·rint — morphologica: com-muta[v-e]rint
Formae aliae
[+/-]Loci
[+/-]Latinitas medii aevi
[+/-]
- Ut Augustus, atque etiam Iulius, reservatis literarum vulgaribus figuris, earum commutarint potestatem. —De Arte Grammatica Gerardi Ioannis Vossii.[1]
Fontes
- ↑ Gerardus Ioannes Vossius: De Arte Grammatica, Libri Septem. Amsterdam, 1635. Liber Primus, Caput XL.