Jump to content

colligerem

E Victionario

Discretiva

colligerem dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
colligerem prima singularis imperfectum activa coniunctivus colligō (colligere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /kolˈli.ge.rem/(classice)
Syllabificatio phonetica: col·li·ge·rem — morphologica: col-lig-erem

Loci

[+/-]
Plinius minor
61-113
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Frequenter hortatus es, ut epistulas, si quas paulo curatius scripsissem, colligerem publicaremque. Collegi non servato temporis ordine (neque enim historiam componebam), sed ut quaeque in manus venerat. —Epistulae Plini minoris [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber primus, Epistula 1, [1] — colligerem
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: colligerem.