colligebamus

Discretiva

colligebamus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
colligēbāmus	prima pluralis	imperfectum	activa	indicativus	colligō (colligere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kol.ligeːˈbaːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: col·li·gē·bā·mus — morphologica: col-lig-ebamus

Usus

Latinitas nova

saec. XVI.

• Hinc, ut omnia cognosceremus, in adiacentem civitatis arcem ascendentes, eam perlustrabamus. Haec sita in editissimo loco, munita est turribus ad summum usque longis lapidibus extructis, ad illorum quae circum templum erant locorum, ut colligebamus, custodiam: ut si quae insidiae, aut qui tumultus, aut hostium insultus existeret, ne quis posset aditum nancisci in illa circum templum munimenta. —Aristeae historia cum conversione Latina Matthiae Garbitii (c.1508-1559).