Jump to content

colligatis

E Victionario

Discretiva

colligatis dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
colligātis secunda pluralis praesens activa indicativus colligō (colligāre)
colligātis secunda pluralis praesens activa coniunctivus colligō (colligere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /kol.liˈgaːtis/(classice)
Syllabificatio phonetica: col·li·gā·tis — morphologica: col-lig-atis

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus
23-79
Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Nasci surculis etiam, quibus non sit articulatio, arbores non omittendum videtur. namque buxi tenuissimis quinis senisve colligatis depacti proveniunt. quondam in observatione erat, ut defringerentur ex inputata buxo, aliter vivere non crediti. detraxere hoc experimenta. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Ballista genus tormenti, ab emittendo iacula dicta. βάλλειν enim Graece mittere dicitur. Torquetur enim verbere nervorum, et magna vi iacit, aut hastas, aut saxa. Inde et fundibalus, quasi fundens, et emittens. Contra ballistam testudo valet. Series enim fit armorum umbonibus inter se colligatis. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 35, [163] — colligatis
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: colligatis.
  3. 3.0 3.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Universitas Turicensis):  Liber XVIII. Caput X. [2] — colligatis