Jump to content

cineres

E Victionario

Discretiva

cineres dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
cinerēs casus nominativus pluralis substantivi cinis
cinerēs casus accusativus pluralis substantivi cinis
cinerēs casus vocativus pluralis substantivi cinis

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈkinereːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ci·ne·rēs — morphologica: ciner-es

Loci

[+/-]
Gaius Valerius Catullus -87…-54
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • quem nunc tam longe non inter nota sepulcra
nec prope cognatos compositum cineres,
sed Troia obscena, Troia infelice sepultum
detinet extremo terra aliena solo. —Carmina Catulli [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Valerius Catullus, Carmina. 68. ad Allium, versus 98 — cineres (Bibliotheca Augustana)
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: cineres.