cibum
Discretiva
|
cibum dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| cibum | casus accusativus singularis | substantivi cibus |
| cibum | casus accusativus singularis | substantivi cibus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈkibum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ci·bum — morphologica: cib-um
Loci
[+/-]Latinitas Romana
[+/-]
- Naturales vero corporis actiones appellant, per quas spiritum trahimus et emittimus, cibum potionemque et adsumimus et concoquimus, itemque per quas eadem haec in omnes membrorum partes digeruntur. —De Medicina Celsi [1][2]
Fontes
- ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, prooemium. 19 — cibum
- ↑ Vicicitatio: cibum.