cibum

E Victionario

Discretiva

cibum dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
cibum casus accusativus singularis substantivi cibus
cibum casus accusativus singularis substantivi cibus

Appellatio[+/-]

API: /ˈkibum/(classice)
Syllabificatio phonetica: ci·bum — morphologica: cib-um

Loci[+/-]

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Naturales vero corporis actiones appellant, per quas spiritum trahimus et emittimus, cibum potionemque et adsumimus et concoquimus, itemque per quas eadem haec in omnes membrorum partes digeruntur. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, prooemium. 19 — cibum
  2. Vicicitatio: cibum.