Jump to content

centeni

E Victionario
C
Cardinalis: centum
Ordinalis: centēsimus
Adverbium: centiēs
Distributivus: centēnī
Proportionalis: centuplus
Multiplicativus: centuplex
Collectivus: centuria
XCIXCCI
(XCIX) nōnāgēnī novēni ← centēnī → centēnī singuli (CI)
(XC) nōnāgēnī ← centēnī → centēnī dēnī (CX)
(N) nēminī ← centēnī → ducēnī (CC)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /kenˈteːniː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cen·tē·nī — morphologica: centen-i

Notatio

[+/-]
← Latinecentēnus

Numerus distributivus

[+/-]

centēn|ī, -ae, -a plur.

  1. Centum pro quoque (adiectivum numerale distributivum).
  2. Centum coniuncti.

Declinatio

[+/-]
Numerale distributivum plurale
 cas. masc. fem. neut.  cas.
nom. centēnī centēnae centēna nom.
gen. centēnōrum
centēnûm
centēnārum centēnōrum
centēnûm
gen.
dat. centēnīs centēnīs centēnīs dat.
acc. centēnōs centēnās centēna acc.
abl. centēnīs centēnīs centēnīs abl.
voc. centēnī centēnae centēna voc.

Translationes

[+/-]
Centum pro quoquedilatare ▼
Centum pro quoquecollabi ▲
Centum coniunctidilatare ▼
Centum coniuncticollabi ▲

Discretiva

centeni dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
centēnī casus genitivus singularis · genus masculinum adiectivi centēnus
centēnī casus genitivus singularis · genus neutrum adiectivi centēnus
centēnī casus nominativus pluralis · genus masculinum adiectivi centēnus
centēnī casus vocativus pluralis · genus masculinum adiectivi centēnus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /kenˈteːniː/(classice)
Syllabificatio phonetica: cen·tē·nī — morphologica: centen-i

Loci

[+/-]
Titus Livius
-58…+17
L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
C. Plinius Secundus
23-79
M. Fabius Quintilianus
ca. 35-100
antiq. class. III II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • ipse postremo Paulus in curru, magnam cum dignitate alia corporis, tum senecta ipsa maiestatem prae se ferens; post currum inter alios inlustres viros fili duo, Q. Maximus et P. Scipio; deinde equites turmatim et cohortes peditum suis quaeque ordinibus. pediti in singulos dati centeni denarii, duplex centurioni, triplex equiti. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

saec. I.

  • Esto unius lateris linea, quae facit angulum rectum, pedum quinquaginta, et alterius pedum centum. Has duas summas in se multiplicato, quinquagies centeni fiunt quinque milia. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Tritico nihil est fertilius – hoc ei natura tribuit, quoniam eo maxime alebat hominem –, utpote cum e modio, si sit aptum solum, quale in Byzacio Africae campo, centeni quinquageni modii reddantur. misit ex eo loco divo Augusto procurator eius ex uno grano, vix credibile dictu, CCCC paucis minus germina, exstantque de ea re epistulae. —Naturalis historia Plinii [4]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

  • At centeni et octogeni in quamque partem pedes idem spatium extremitatis sed multo amplius clusae quattuor lineis areae faciunt. Id si computare quem piget, brevioribus numeris idem discat. Nam deni in quadram pedes quadraginta per oram, intra centum erunt. At si quini deni per latera, quini in fronte sint, ex illo quod amplectuntur quartam deducent eodem circumductu. —Institutio oratoria Quintiliani [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XLV, caput 40 — centeni
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: centeni.
  3. 3.0 3.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber quintus. Caput II. [6]  — centeni
  4. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodevicesimus, cap. 21, [94] — centeni
  5. 5.0 5.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber primus, X. De geometria. [43] — centeni