cedatur

E Victionario

Discretiva

cedatur dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cēdātur tertia singularis praesens passiva coniunctivus cēdō (cēdere)

Appellatio[+/-]

API: /keːˈdaːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: cē·dā·tur — morphologica: ced-atur

Loci[+/-]

Titus Livius -58/+17 Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Et patres virtuti Romanae cessisse, et se id adniti, ut suae in vicem simul felicitati et virtuti cedatur. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Latinitas postclassica[+/-]

saec. IV.

  • Quaecumque ista causa est voluntatis, si non ei potest resisti, sine peccato ei ceditur: si autem potest, non ei cedatur, et non peccabitur. —De libero arbitrio Augustini [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber II, caput 58, [3] — cedatur
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: cedatur.
  3. 3.0 3.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De libero arbitrio (Universitas Turicensis). Liber tertius. Caput XVIII, p. 50. — cedatur