cedatur

Discretiva

cedatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cēdātur	tertia singularis	praesens	passiva	coniunctivus	cēdō (cēdere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /keːˈdaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cē·dā·tur — morphologica: ced-atur

Loci

Titus Livius -58/+17

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Et patres virtuti Romanae cessisse, et se id adniti, ut suae in vicem simul felicitati et virtuti cedatur. —Ab urbe condita Titi Livii

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Quaecumque ista causa est voluntatis, si non ei potest resisti, sine peccato ei ceditur: si autem potest, non ei cedatur, et non peccabitur. —De libero arbitrio Augustini