Jump to content

carmine

E Victionario
Solum carmine Linguae multae
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Carmine.

Discretiva

carmine dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

[+/-]

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
carmine casus ablativus singularis substantivi carmen

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈkar.mi.ne/(classice)
Syllabificatio phonetica: car·mi·ne — morphologica: carmin-e

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
carmine prima singularis praesens activa indicativus carminer
carmine tertia singularis praesens activa indicativus carminer
carmine prima singularis praesens activa coniunctivus carminer
carmine tertia singularis praesens activa coniunctivus carminer
carmine secunda singularis praesens activa imperativus carminer

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: [kaʁˈmin]
Syllabificatio phonetica: carmine — morphologica: carmin-e

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
C. Suetonius Tranquillus
ca. 70-150
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. nam me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese Coloneus ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos versabatur, quem scis quam admirer quemque eo delecter. Me quidem ad altiorem memoriam Oedipodis huc venientis et illo mollissimo carmine quaenam essent ipsa haec loca requirentis species quaedam commovit, inaniter scilicet, sed commovit tamen. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • quoque magis nullius non boni exempli fautor videretur, mulieri libertinae octingenta donavit, quod excruciata gravissimis tormentis de scelere patroni reticuisset. quas ob res inter reliquos honores decretus est ei clipeus aureus, quem quotannis certo die collegia sacerdotum in Capitolium ferrent, senatu prosequente nobilibusque pueris ac puellis carmine modulato laudes virtutum eius canentibus. decretum autem ut dies, quo cepisset imperium, Parilia vocaretur, velut argumentum rursus conditae urbis. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli [3][2]

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Eadem igitur opera accusent C. Catullum, quod Lesbiam pro Clodia nominarit, et Ticidam similiter, quod quae Metella erat Perillam scripserit, et Propertium, qui Cunthiam dicat, Hostiam dissimulet, et Tibullum, quod ei sit Plania in animo, Delia in versu. Et quidem C. Lucilium, quanquam sit iambicus, tamen improbarim, quod Gentium et Macedonem pueros directis nominibus carmine suo prostituerit. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [4]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber quintus. 1 [3] — carmine
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: carmine.
  3. 3.0 3.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber quartus. Calligula. XVI. [4] — carmine
  4. Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 1. Sectio 10. Versus 4 — carmine