betullae

E Victionario

Discretiva

betullae dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
betullae casus genitivus singularis substantivi betulla
betullae casus dativus singularis substantivi betulla
betullae casus nominativus pluralis substantivi betulla
betullae casus vocativus pluralis substantivi betulla

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /beˈtullae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: be·tul·lae — morphologica: betull-ae

Loci[+/-]

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • siquidem et genistae et populi et ulmi et sanguinei frutices et betullae et harundo fissa et harundinum folia, ut in Liguria, et vitis ipsa recisisque aculeis rubi alligant et intorta corylus … —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 69, [176] — betullae
  2. Vicicitatio: betullae.