barbula

Latine

Appellatio

API: /ˈbarbula/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bar·bu·la — morphologica: barbul-a

Nomen substantivum

barbul|a, -ae fem.

1. barba parva

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	barbula	barbulae	I
gen.	barbulae	barbulārum	II
dat.	barbulae	barbulīs	III
acc.	barbulam	barbulās	IV
abl.	barbulā	barbulīs	VI
voc.	barbula	barbulae	V

Translationes

Barba parva	dilatare ▼

Barba parva	collabi ▲

Batave: baardje (nl) n Germanice: Bärtchen (de) n, Milchbart (de) m

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (56 a.C.n. / 698 a.u.)

• Si illo austero more ac modo, aliquis mihi ab inferis excitandus est ex barbatis illis, non hac barbula qua ista delectatur sed illa horrida quam in statuis antiquis atque imaginibus videmus, qui obiurget mulierem et qui pro me loquatur ne mihi ista forte suscenseat. —Pro M. Caelio oratio Ciceronis