audiendas

E Victionario

Discretiva

audiendas dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
audiendās casus accusativus pluralis · genus femininum gerundivi audiendus

Appellatio[+/-]

API: /au̯.diˈen.daːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: au·di·en·dās — morphologica: audi-end-as

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius
-58...+17
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

  • Et cum duobus modis animi sine ratione et scientia motu ipsi suo soluto et libero incitarentur, uno furente, altero somniante, furoris divinationem Sibyllinis maxime versibus contineri arbitrati eorum decem interpretes delectos e civitate esse voluerunt. Ex quo genere saepe hariolorum etiam et vatum furibundas praedictiones, ut Octaviano bello Corneli Culleoli, audiendas putaverunt. Nec vero somnia graviora, si quae ad rem publicam pertinere visa sunt, a summo consilio neglecta sunt. —De divinatione Ciceronis [1][2]

class.  (anno 583 u.c.)

  • Cum per omnem orationem satis frequenti adsensu succlamatum esset, tum vero ea vociferatio simul indignantium minitantiumque, partim iubentium bonum animum habere regem, exorta est, ut finem dicendi faceret, tantum iussis ad iter se parare; iam enim dici movere castra ab Nymphaeo Romanos. contione dimissa ad audiendas legationes civitatium Macedoniae se contulit. venerant autem ad pecunias pro facultatibus quaeque suis et frumentum pollicendum ad bellum. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De divinatione. (The Latin Library): Liber primus. III. [6] — audiendas
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: audiendas.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XLII, caput 53, [2] — audiendas