assumi

Discretiva

assumi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

assūmī

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
assūmī	—	praesens	passiva	infinitivus	assūmō (assūmere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /asˈsuːmiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: as·sū·mī — morphologica: as-sum-i

Formae aliae

• adsūmī

Italice

assumi

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
assumi	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	assumere
assumi	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	assumere

Appellatio pronuntiatusque

API: /asˈsumi/

Syllabificatio phonetica: as·su·mi — morphologica: as-sum-i

Lusitane

assumi

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
assumi	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	assumir
assumi	secunda pluralis	praesens	affirmativa	imperativus	assumir

Appellatio pronuntiatusque

API: [ɜsuˈmi]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: as·su·mi — morphologica: as-sum-i

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius ca. 480-525

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

• Item cur non sit analogia, asserunt, quod ab similibus similia non declinentur, ut ab dolo et colo: ab altero enim dicitur dolavi, ab altero colui; in quibus assumi solet aliquid, quo facilius reliqua dicantur, ut in Myrmecidis operibus minutis solet fieri. —De lingua Latina Varronis

Latinitas postclassica

saec. VI.

• Sed hae diffinitiones quae ab accidentibus fiunt, tametsi videntur nullo modo substantiam demonstrare, tamen quoniam saepe verae diffinitionis vice ponuntur, quae substantiam demonstrant, illae etiam probationes quae a descriptione sumuntur, a substantiae loco videntur assumi; huius vero tale sit exemplum. Quaeratur enim an albedo substantia sit, hic quaeritur an albedo substantiae velut generi supponatur. —De differentiis topicis Boetii