assumentem

Discretiva

assumentem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
assūmentem	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii assūmēns
assūmentem	casus accusativus singularis · genus femininum	participii assūmēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /as.suːˈmen.tem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: as·sū·men·tem — morphologica: as-sum-ent-em

Loci

Erasmus ca. 1469-1536

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas humanistica

saec. XVI.  (ca. 1500/1508 p.C.n.)

• Mons parturibat, deinde murem prodidit.

Senarius proverbialis dici solitus in homines gloriosos et ostentatores, qui magnificis promissis tum vultus vestitusque auctoritate miram de se movent expectationem, verum ubi ad rem ventum est, meras nugas adferunt. Utitur hoc adagio Lucianus in libello, cui titulus Quemadmodum oporteat historias conscribere. Dicit enim sic reclamari a vulgo in Cupidinem Herculis aut Titanis personam assumentem ὤδινεν ὄρος. —Adagiorum chiliades Erasmi