arentes

E Victionario

Discretiva

arentes dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
ārentēs casus nominativus pluralis · genus masculinum participii ārēns
ārentēs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii ārēns
ārentēs casus vocativus pluralis · genus masculinum participii ārēns
ārentēs casus nominativus pluralis · genus femininum participii ārēns
ārentēs casus accusativus pluralis · genus femininum participii ārēns
ārentēs casus vocativus pluralis · genus femininum participii ārēns

Appellatio[+/-]

API: /aːˈrenteːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ā·ren·tēs — morphologica: ar-ent-es

Loci[+/-]

Lucius Annaeus Seneca -3/+65 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Vide, quanta cotidie moliantur, quanta distribuant; quantis terras fructibus impleant, quam opportunis et in omnes oras ferentibus ventis maria permoveant, quantis imbribus repente deiectis solum molliant venasque fontium arentes redintegrent et infuso per occulta nutrimento novent. —De beneficiis Senecae [1][2]

saec. I.

  • Galliarum glandiferae maxime arbores agaricum ferunt. est autem fungus candidus, odoratus, antidotis efficax, in summis arboribus nascens, nocte relucens. signum hoc eius, quo in tenebris decerpitur. e glandiferis sola quae vocatur aegilops fert pannos arentes, muscoso villo canos, non in cortice modo, verum et e ramis dependentes cubitali magnitudine, odoratos, uti diximus inter unguenta. —Naturalis historia Plinii [3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - De beneficiis. (The Latin Library):  Tomus / Liber 4. 25, versus 2 — arentes
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: arentes.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 13, [33] — arentes