arentes

Discretiva

arentes dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ārentēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii ārēns
ārentēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii ārēns
ārentēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii ārēns
ārentēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii ārēns
ārentēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii ārēns
ārentēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii ārēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /aːˈrenteːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·ren·tēs — morphologica: ar-ent-es

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Vide, quanta cotidie moliantur, quanta distribuant; quantis terras fructibus impleant, quam opportunis et in omnes oras ferentibus ventis maria permoveant, quantis imbribus repente deiectis solum molliant venasque fontium arentes redintegrent et infuso per occulta nutrimento novent. —De beneficiis Senecae

saec. I.

• Galliarum glandiferae maxime arbores agaricum ferunt. est autem fungus candidus, odoratus, antidotis efficax, in summis arboribus nascens, nocte relucens. signum hoc eius, quo in tenebris decerpitur. e glandiferis sola quae vocatur aegilops fert pannos arentes, muscoso villo canos, non in cortice modo, verum et e ramis dependentes cubitali magnitudine, odoratos, uti diximus inter unguenta. —Naturalis historia Plinii