archiva

Discretiva

archiva dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

archīva

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
archīva	casus nominativus pluralis	substantivi archīvum
archīva	casus accusativus pluralis	substantivi archīvum
archīva	casus vocativus pluralis	substantivi archīvum

Appellatio pronuntiatusque

API: /arˈkʰiːwa/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ar·chī·va — morphologica: archiv-a

Usus

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Non ergo ut sublimiorem Callisthenem nostrum faciamus, eius est exquirenda propago. Is quidem a sua ineunte adolescentia in venerande phylosophie laribus versatus, forsan audivit Socratem et Platonem, apud mortales divina quedam superne mentis archiva. —De casibus virorum illustrium Joannis Boccatii (1313-1375). Liber IV, VII.

Francogallice

archiva

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
archiva	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	archiver

Appellatio pronuntiatusque

API: [aʁ.ʃiˈva]

Syllabificatio phonetica: ar·chi·va — morphologica: archiv-a

Hispanice

archiva

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
archiva	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	archivar
archiva	secunda singularis	praesens	affirmativa	imperativus	archivar

Appellatio pronuntiatusque

API: /aɾˈt͡ʃiba/

Syllabificatio phonetica: ar·chi·va — morphologica: archiv-a