archivum

Latine

Appellatio

API: /arˈkʰiːwum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ar·chī·vum — morphologica: archiv-um

Formae aliae

• archīum

Notatio

Graeca Antiqua: ἀρχειον

Nomen substantivum

archīv|um, -ī neut.

1. Locus in quo tabulae et acta publica asservantur.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	archīvum	archīva	I
gen.	archīvī	archīvōrum	II
dat.	archīvō	archīvīs	III
acc.	archīvum	archīva	IV
abl.	archīvō	archīvīs	VI
voc.	archīvum	archīva	V

Usus

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Et cum illum boatu summo celebrent, qui subterfugiis astutiisque nephariis adversus veritatem diu mendacium tutatus est, eum tamen cui quibuscunque fraudibus ample devenere substantie legum patrem iuris archivum veritatisque sacrarium colunt predicant et extollunt. —De casibus virorum illustrium Joannis Boccatii (1313-1375). Liber III, X.

Dictiones collatae

Synonyma

1. tabulārium

Translationes

Locus in quo tabulae et acta publica asservantur	dilatare ▼

Locus in quo tabulae et acta publica asservantur	collabi ▲

Anglice: archives (en) pl Francogallice: archives (fr) f, pl Germanice: Archiv (de) n Italice: archivio (it) m, cancelleria (it) f

Discretiva

archivum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
archīvum	casus accusativus singularis	substantivi archīvum
archīvum	casus vocativus singularis	substantivi archīvum

Appellatio

API: /arˈkʰiːwum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ar·chī·vum — morphologica: achiv-um