arbiter

Latine

Appellatio

API: /ˈar.bi.ter/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ar·bi·ter — morphologica: arbit-er

Notatio

A lingua Punica, sive ar- ← ad- + baetere

Nomen substantivum

arbĭt|er, -rī (masc.; fem. arbitra)

1. Testis, quae rem gesta visit.
2. (Iur.) Qui rei iudicando designatus est.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	arbiter	arbitrī	I
gen.	arbitrī	arbitrōrum	II
dat.	arbitrō	arbitrīs	III
acc.	arbitrum	arbitrōs	IV
abl.	arbitrō	arbitrīs	VI
voc.	arbiter	arbitrī	V

Dictiones collatae

• arbitrātiō
• arbitrātrīx, arbitrīx
• arbitrātus, arbitrātūs
• arbitror, arbitrārī

Synonyma

• arbitrātor

Dictiones derivatae

• arbitrālis
• arbitrārius, arbitrāriō
• arbitrium

Translationes

Testis, quae rem gesta visit	dilatare ▼

Testis, quae rem gesta visit	collabi ▲

Anglice: eyewitness (en) Germanice: Augenzeuge (de) m, Ohrenzeuge (de) m, Mitwisser (de) m

Qui rei iudicando designatus est	dilatare ▼

Qui rei iudicando designatus est	collabi ▲

Anglice: arbitrator (en) Germanice: Schiedsrichter (de) m, Friedensrichter (de) m

Discretiva

arbiter dictio est in variis linguis:

• Anglice: arbiter
• Batave: arbiter
• Polonice: arbiter

Dictiones similes

• Germanice: Arbiter
• Francogallice: arbitre

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
arbiter	casus vocativus singularis	substantivi arbiter

Appellatio

API: /ˈar.bi.ter/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ar·bi·ter — morphologica: arbit-er

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

• Sed cum nullum aliud telum mortiferum Fortuna quam solum mihi grabattulum subministraret, «Iam iam grabattule» inquam «animo meo carissime, qui mecum tot aerumnas exanclasti conscius et arbiter quae nocte gesta sunt, quem solum in meo reatu testem innocentiae citare possum, tu mihi ad inferos festinanti sumministra telum salutare,» —Metamorphoseon libri XI Apulei