arbitror

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈar.bi.tror/(classice)
Syllabificatio phonetica: ar·bi·tror — morphologica: arbitr-or

Notatio[+/-]

← Latinearbiter

Verbum deponens[+/-]

arbitr|or, -ārī, arbitrātus sum

  1. Eventui adesse, testis et conscius esse, auscultari, speculari, observare.
  2. (Translatē) advertere, considerare, perpendere.
  3. Speciatim ponitur de arbitris iudicibus: sententiam dare, iudicare.
  4. Censere, existimare, sed validis, quamvis tantummodo subiectivis, uti aiunt, argumentis innixus.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

Thema Deponens
arbitr- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. arbitror arbitrer   arbitrābar arbitrārer arbitrābor  
II. sing. arbitrāris arbitrēris arbitrāre! arbitrābāris arbitrārēris arbitrāberis arbitrātor!
III. sing. arbitrātur arbitrētur   arbitrābātur arbitrārētur arbitrābitur arbitrātor!
I. plur. arbitrāmur arbitrēmur   arbitrābāmur arbitrārēmur arbitrābimur  
II. plur. arbitrāminī arbitrēminī arbitrāminī! arbitrābāminī arbitrārēminī arbitrābiminī
III. plur. arbitrantur arbitrentur   arbitrābantur arbitrārentur arbitrābuntur arbitrantor!
Thema Deponens
arbitrāt- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. arbitrātus,
-a, -um sum
arbitrātus,
-a, -um sim
arbitrātus,
-a, -um eram
arbitrātus,
-a, -um essem
arbitrātus,
-a, -um erō
II. sing. arbitrātus,
-a, -um es
arbitrātus,
-a, -um sīs
arbitrātus,
-a, -um erās
arbitrātus,
-a, -um essēs
arbitrātus,
-a, -um eris
III. sing. arbitrātus,
-a, -um est
arbitrātus,
-a, -um sit
arbitrātus,
-a, -um erat
arbitrātus,
-a, -um esset
arbitrātus,
-a, -um erit
I. plur. arbitrātī,
-ae, -a sumus
arbitrātī,
-ae, -a sīmus
arbitrātī,
-ae, -a erāmus
arbitrātī,
-ae, -a essēmus
arbitrātī,
-ae, -a erimus
II. plur. arbitrātī,
-ae, -a estis
arbitrātī,
-ae, -a sītis
arbitrātī,
-ae, -a erātis
arbitrātī,
-ae, -a essētis
arbitrātī,
-ae, -a eritis
III. plur. arbitrātī,
-ae, -a sunt
arbitrātī,
-ae, -a sint
arbitrātī,
-ae, -a erant
arbitrātī,
-ae, -a essent
arbitrātī,
-ae, -a erunt

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Dep. arbitrārī arbitrātum,
-am, -um esse
arbitrātūrum,
-am, -um esse
arbitrāns arbitrātus,
-a, -um
arbitrātūrus,
-a, -um

Gerundium Gerundivum Supinum
arbitrandī arbitrandus, -a, -um arbitrātum arbitrātū

Dictiones collatae[+/-]

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Eventui adesse, testis et conscius esse, auscultari, speculari, observaredilatare ▼
Eventui adesse, testis et conscius esse, auscultari, speculari, observarecollabi ▲
Advertere, considerare, perpenderedilatare ▼
Advertere, considerare, perpenderecollabi ▲
Sententiam dare, iudicaredilatare ▼
Sententiam dare, iudicarecollabi ▲
Censere, existimare, sed validis, quamvis tantummodo subiectivis, uti aiunt, argumentis innixusdilatare ▼
Censere, existimare, sed validis, quamvis tantummodo subiectivis, uti aiunt, argumentis innixuscollabi ▲

Loci[+/-]

Apuleius ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

  • «Ego vero» inquam «nihil impossibile arbitror, sed utcumque fata decreverint ita cuncta mortalibus provenire: nam et mihi et tibi et cunctis hominibus multa usu venire mira et paene infecta, quae tamen ignaro relata fidem perdant. Sed ego huic et credo hercules et gratas gratias memini, quod lepidae fabulae festivitate nos avocavit, asperam denique ac prolixam viam sine labore ac taedio evasi. —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Capitulum XX. Versus 3 — arbitror
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: arbitror.