arasse

Discretiva

arasse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
arāsse	—	perfectum	activa	infinitivus	arō (arāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈraːs.se/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·rās·se — morphologica: ara[v-i]sse

Formae aliae

• arāvisse

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n.)

• Dicebat ille non modo se non arasse, id quod satis erat, sed nec dominum eius esse fundi nec locatorem; uxoris esse; eam ipsam suum negotium gerere, ipsam locavisse. —In C. Verrem actio secunda Ciceronis