arasse

E Victionario

Discretiva

arasse dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
arāsse
perfectum activa infinitivus arō (arāre)

Appellatio[+/-]

API: /aˈraːs.se/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·rās·se — morphologica: ara[v-i]sse

Formae aliae[+/-]

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n.)

  • Dicebat ille non modo se non arasse, id quod satis erat, sed nec dominum eius esse fundi nec locatorem; uxoris esse; eam ipsam suum negotium gerere, ipsam locavisse. —In C. Verrem actio secunda Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - In C. Verrem actio secunda. (The Latin Library): Liber tertius. 22 [55] — arasse
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: arasse.