class. (44 a.C.n.)
- Cuius est primus locus ex coniugatione, quam Graeci συζυγίαν vocant, finitimus notationi, de qua modo dictum est; ut, si aquam pluviam eam modo intellegeremus quam imbri conlectam videremus, veniret Mucius, qui, quia coniugata verba essent pluvia et pluendo, diceret omnem aquam oportere arceri quae pluendo crevisset. —Topica Ciceronis [1][2]
class. (versio II, ca. 5 p.C.n.)
- dum servat Iuno mutatam cornibus Io,
- facta est, quam fuerat, gratior illa Iovi.
- quod licet et facile est quisquis cupit, arbore frondis
- carpat et e magno flumine potet aquam.
- siqua volet regnare diu, deludat amantem.
- ei mihi, ne monitis torquear ipse meis! —Amores Ovidii Nasonis [3][2]
saec. I.
- Igitur non eam infitias posse in has et ignes superne stellarum decidere, quales sereno saepe cernimus, quorum ictu concuti aëra verum est, quando et tela vibrata stridunt, cum vero in nubem perveniunt, vaporem dissonum gigni, ut candente ferro in aquam demerso, et fumidum verticem volvi. —Naturalis historia Plinii [4][2]
