antagonistis

Discretiva

antagonistis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
antagōnistīs	casus dativus pluralis	substantivi antagōnista
antagōnistīs	casus ablativus pluralis	substantivi antagōnista

Appellatio pronuntiatusque

API: /antagoːˈnistiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: an·ta·gō·nis·tīs — morphologica: ant-agonist-is

Usus

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

• De Germanis antagonistis quod addis, id quale sit, ignoro. Dantisco tamen ad me scribunt esse in ea civitate homines studii philosophici admodum peritos, qui invenerint, quod carpant et reprehendant in postremo scripto tuo de motu maris. Adversariis tuis quid respondeas avidissimus videbo. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Epistola CVIII. Nicolaus Heinsius. Isaac Vossio. Hagam.