antagonistis

E Victionario

Discretiva

antagonistis dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
antagōnistīs casus dativus pluralis substantivi antagōnista
antagōnistīs casus ablativus pluralis substantivi antagōnista

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /antagoːˈnistiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: an·ta·gō·nis·tīs — morphologica: ant-agonist-is

Usus[+/-]

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

  • De Germanis antagonistis quod addis, id quale sit, ignoro. Dantisco tamen ad me scribunt esse in ea civitate homines studii philosophici admodum peritos, qui invenerint, quod carpant et reprehendant in postremo scripto tuo de motu maris. Adversariis tuis quid respondeas avidissimus videbo. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Epistola CVIII. Nicolaus Heinsius. Isaac Vossio. Hagam.