Jump to content

annihilet

E Victionario

Discretiva

annihilet dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
annihilet tertia singularis praesens activa coniunctivus annihilō (annihilāre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈannihilet/(classice)
Syllabificatio phonetica: an·ni·hi·let — morphologica: annihil-et

Usus

[+/-]
Latinitas nova

saec. XVII.

  • Sextum autem genus, ubi impeditur sensus propter nobilitatem obiecti, recipit deductionem, vel per elongationem maiorem obiecti a sensu; vel per hebetationem obiecti per interpositionem medii talis, quod obiectum debilitet, non annihilet; vel per admissionem et exceptionem obiecti reflexi, ubi percussio directa sit nimis fortis, ut solis in pelvi aquae. —Novum Organon Francisci Baconis. (1561–1626). Pars secunda operis. Liber secundus: Aphorismorum de interpretatione naturae sive de regno hominis, capitulum XL.