amatoribus

Discretiva

amatoribus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
amātōribus	casus dativus pluralis	substantivi amātor
amātōribus	casus ablativus pluralis	substantivi amātor

Appellatio

API: /amaːˈtoːribus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·mā·tō·ri·bus — morphologica: amator-ibus

Usus

Latinitas antiqua

antiq.

• Tum meretricum numerus tantus, quantum in urbe omni fuit,

obviam ornatae occurrebant suis quaeque amatoribus,

eos captabant. id adeo qui maxime animum advorterim? —Epidici Plauti. (ca. -200)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sed tamen omnia mihi erunt, si tu veneris, hilariora; quamquam venis, ut ipse intellegis, in maximarum quasi concursum occupationum. Quas si, ut volumus, exceperimus, ego vero multam salutem et foro dicam et curiae vivamque tecum multum et cum communibus nostris amatoribus. Nam et Cassius tuus et Dolabella noster vel potius uterque noster studiis iisdem tenentur et meis aequissimis utuntur auribus. —Epistolae ad Familiares Ciceronis

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Sic castitas abiicit omnem spurcitiam in pulcherrimis desideriis: anhelans ad dulcissimum amatorem suum, qui est suavissimus et amantissimus odor omnium bonorum, in deliciis cunctarum virtutum, virtutis constantiae ab amatoribus suis aspiciendus in timore et pulchritudine animae. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Neque tam nomen bonum, quod unguentis preciosis prefert Salomon, quam rem ipsam posco, ut sim bonus, ut te amem amarique merear abs te — nemo enim sic suis amatoribus vicem reddit — ut te cogitem, tibi obsequar, in te sperem, de te loquar. —De sui ipsius et multorum ignorantia Petrarcae

Latinitas nova

saec. XVI.

• cur Venus a Praxitele sculpta vix ab amatoribus pudica servabatur? quia artificum forma quaedam ita suum subiectum retus applicabat: ut eas intensius exquisitiusque discerneret; nec non sedes unde praecipue et [ut ita dicam] capitaliter species irrepunt in sensus inveniret. —Ars memoriae Iordani Bruni