amasset

E Victionario

Discretiva

amasset dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
amāsset tertia singularis plusquam perfectum activa coniunctivus amō (amāre)

Appellatio[+/-]

API: /aˈmaːsset/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·mās·set — morphologica: ama[v-i]sset

Formae aliae[+/-]

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
P. Ovidius Naso
-42…+18
M. Fabius Quintilianus
ca. 35-100
Plinius minor
61-113
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (55 a.C.n.)

  • Maiora autem et minora et paria comparabimus sic: ex maiore: “si bona existimatio divitiis praestat et pecunia tanto opere expetitur, quanto gloria magis est expetenda!” ex minore: “hic parvae consuetudinis causa huius mortem tam fert familiariter: quid si ipse amasset? Quid hic mihi faciet patri?” Ex pari: “est eiusdem et eripere et contra rem publicam largiri pecunias.” —De oratore Ciceronis [1][2]

class. (ca. 2 p.C.n.)

  • Cnosida fecisses inopem, sapienter amasset:
divitiis alitur luxuriosus amor.
cur nemo est, Hecalen, nulla est, quae ceperit Iron?
nempe quod alter egens, altera pauper erat.
non habet, unde suum paupertas pascat amorem:
non tamen hoc tanti est, pauper ut esse velis. —Remedia amoris Ovidii Nasonis [3][2]

saec. I. (ca. 90-96 p.C.n.)

  • Velles eum suo ingenio dixisse, alieno iudicio: nam si aliqua contempsisset, si parum non concupisset, si non omnia sua amasset, si rerum pondera minutissimis sententiis non fregisset, consensu potius eruditorum quam puerorum amore comprobaretur. —Institutio oratoria Quintiliani [4][2]

saec. I.

  • Protulit Bruttianus testamentum suum, quod Atticini manu scriptum esse dicebat; hoc enim et arcana familiaritas et querendi de eo, quem sic amasset, necessitas indicabatur. —Epistulae Plini minoris [5][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Ubi enim melius possim aut quid agendo tutius hinc abeam, quam amando et memorando et laudando semper Eum, qui nisi me semper amasset, nichil penitus vel, quod minus est nichilo, miser essem, et si eius amor erga me finem habuisset, mea finem miseria non haberet? —Epistole familiares Petrarcae [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De oratore. (The Latin Library): Liber secundus. 162 [172] — amasset
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: amasset.
  3. 3.0 3.1 Publius Ovidius Naso - Remedia amoris. (Bibliotheca Augustana): versus 745 — amasset
  4. 4.0 4.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber decimus, I. [130] — amasset
  5. 5.0 5.1 Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber sextus, Epistula 22, [3] — amasset
  6. 6.0 6.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Epistole familiares. (Universitas Turicensis): Liber XXII. 10: [4] — amasset